Of het toeval was of een mooie samenloop van omstandigheden. Dat weet ik eigenlijk niet. Maar precies de ochtend dat Patrick de buitenwereld vertelde dat ik mijzelf voortaan directeur van Keytoe mag noemen had ik een tenenkrommend maar ook ontzettend mooi gesprek met Bem in de auto.
Dat ging zo
Ik; Ik ben zo blij dat ik morgen vrij mag hebben van mijn lieve collega’s en daarom mee kan naar Blijdorp
Bem; Heb je dan wel vrij gevraagd aan “de meneer”
Ik; Welke meneer bedoel je?
Bem; Nou de meneer van je werk, want iedereen moet een baas hebben.
Ik; …
Hoe dan?
Ik ben er nog steeds niet uit wat ik erger vind. Dat Bem ervan uit gaat dat de baas een man is. Of dat een mens in zijn gedachte blijkbaar niet kan functioneren zonder een baas boven hem. Hoe is hij tot deze conclusie gekomen? Zijn wereld is nog niet zo groot en ik ben als mama toch één van zijn voorbeelden. Dus hoe kan het dat ik niet heb laten zien dat ik zelfstandig kan functioneren zonder een (mannelijke) baas boven mij.
De nieuwe directeur van Keytoe
Vorige week schreef Patrick een mooi blog waarin hij zei dat ik mij voortaan de directeur van Keytoe mag noemen. Intern zorgde dit voor weinig opschudding. We hebben weleens om minder spannende redenen tompoucen bij Holtkamp gehaald. Maar dat is ook wel logisch. Ik neem al heel lang beslissingen die een directeur ook neemt. En de betrokkenheid die ik voel naar Keytoe en mijn collega’s doet zeker niet onder aan die van een gemiddelde directeur.
De reacties van de buitenwereld vond ik daarentegen wel heel mooi. Van tantes die mij feliciteerden op Facebook tot relaties die mij aanspraken op mijn “nieuwe rol”. De kern van de boodschap dat een functietitel totaal geen invloed heeft op mijn functioneren werd niet helemaal begrepen. En daar heb ik van genoten, want het is ook heel mooi als één van de oprichters van het bedrijf waar je werkt je directeur durft te noemen.
Verbindt
Intern zal er niet zoveel veranderen. Ik blijf degene die “Verbindt” bij Keytoe. Hoe ik dat doe? De ene week op andere zaken dan de andere. Daar waar ik het hardst nodig ben. Of dat wat ik het leukst vindt om te doen. Extern ga ik me vaker voorstellen als directeur. Blijkbaar werkt dat, wordt je serieuzer genomen. Gek eigenlijk.
Lieve Bem,
Mama is dus zelf “de baas van Keytoe”. En dat is hartstikke bijzonder. En toch ook weer niet. Want bij Keytoe is iedereen de baas. En je bent zoveel baas als je zelf aan kunt. Of wilt zijn. Of waarover je baas wilt zijn. En mama is altijd heel graag de baas. Gelukkig maar 3 dagen in de week bij Keytoe. Want de andere dagen is mama lekker de baas over jou en Mik 😉