Eerst een spelletje: The Connection! Deze week zoeken we een woord dat van het Latijnse religio komt. Gelovigen voelen zich precies hierom thuis in kerk, moskee en synagoge. In de zorg wordt het bij allerlei kwetsuren aangelegd, maar ook Immanuel Kant spreekt erover na de These en de Antithese. Wie in staat van ontbinding verkeert, heeft er dringend behoefte aan, evenals internetjunks zonder Wifi. Desmond Tutu, Martin Luther King en Moeder Teresa zijn er bedreven in, en in Nederland roemen we dominee Gremdaat, Eberhard van der Laan en prinses Beatrix om deze kwaliteit. De beroemde dichters die zich rond 1900 laven aan inkt en absint, schrijven dankzij dit hun associatieve kunst. Zelfs de NPO laat in een quiz zien hoe onuitwisbaar het woord is. De clou had je al kunnen lezen aan het begin van dit artikel. Wij zoeken ‘connection’, oftewel: VERBINDING.
De schrijver van Bedrijf Bamischijf en 99 Problems but the boss ain’t one heeft de smaak te pakken. Zijn geschreven woorden zet hij om in daden, met geladen sessies en teaminterventies. Wellicht om te toveren in een nieuwe pennenvrucht. Titel: onbekend. Omvang: ongekend. Thema: verbinding. Want hoewel Cedric samen met Lennard al een heel hoofdstuk aan deze V wijdt in zijn non-fictie FEBO-boek (zie vorige blog), verwoordt dat verbinding onvoldoende. Bovendien moet je origineel zijn. Inmiddels verdrinken we immers in verbinders: welke coach, zelfhulpgoeroe of zalvende yoga/zenmeester noemt zichzelf tegenwoordig géén verbinder? Verzin d’r maar eens een synoniem voor, die onverminderd populaire term die betekenisinflatie tot kunst verheft. En niet de goeie, helaas. Het heeft ook kindjes, dreinende jeukwoorden die ons gehoor terroriseren: ‘leuk’, ‘respect’, ‘duurzaam’, ‘heftig’, ‘intens’, ‘een dingetje’, ‘legend’, ‘ik ga stuk’. Ga dan ook echt stuk, please.
Maar van alle jeukwoorden spant deze V de schurftkroon. Geëvolueerd van containerbegrip naar containerdepot ter grootte van de Maasvlakte. Zelfs Japke-d. Bouma valt er stil van. ‘In je kracht staan middels een bilaatje’ klinkt als Hoogduitse poëzie vergeleken bij ‘verbinding’. En dan moet uit-ge-re-kend de losbol achter het drieledige principe loslaten, loskomen en los blijven het woord ‘verbinding’ behandelen? Dit blog biedt een analyse (letterlijk: ‘ontbinding’!) van Cedrics set verbindingstools, op praatstoel en spreekvloer toegepast. We gaan erin in vijf, vier, drie, twee, …
Eén randvoorwaarde voor verbinding is duidelijke communicatie. Nogal wiedes? Wie de slechte scores echter bijhoudt, ontdekt dat het daar bij menig onderneming aan schort. Embargo op jargon! Alleen de kantoorhond die door de binnentuin banjert mag ergens een plasje over doen. Als je als leidinggevende of managementlaag vaagpraterij bedrijft, blijft verbinding ver uit…
Beeld je andermans toestand echt in. Dit houdt in dat we nieuwsgierig luisteren naar onze gesprekspartner, uit eigen initiatief doorvragen op ogenschijnlijk nietszeggende details en diegene aankijken. Leg iPhone weg en laptop opzij. Mute je muziek en moffel je horloge onder je mouw, want verbinden kost…
Tijd is geld, dus verbinding levert ordinair poen op! Een Keniaans gezegde, volgens Omdenken, luidt: ‘Wil je snel gaan? Ga alleen. Wil je ver komen? Ga samen.’ Wie samen gaat, komt verder en houdt dit langer vol. In het bedrijfsleven een essentiële voorwaarde voor succes, dat vraagt om uren, maanden, jaren arbeid. Pas in sterke samenhang floreren individuen en gaan ze helemaal…
Los van de vraag of het individu lekker werkt, loont het om collectief over afstemming te steggelen. Wil je wederzijdse verbinding teweegbrengen, dan moet iedereen zaken durven opeisen. Spreek grenzen, verwachtingen en behoeftes uit. Wanneer willen we wel of niet gestoord worden? Welke van onze kwaliteiten willen we inzetten? Durven we af en toe ook ‘nee’ te…
Zeggen wat je voelt, lijkt makkelijk. Maar voordat je je überhaupt realiseert wat je emotioneert, ontroert of raakt, tuimelen er meteen andere gedachtes en oordelen overheen. Emoties, zo vaak weggestopt en genegeerd, verdienen erkenning en aandacht. Sterker nog: als die maar moeilijk worden gevonden en dus verdampen in bloedhete ‘pOsItIvItEiT’, verpest de good-vibes-only-doctrine ieder wezenlijk…
Contact leggen met een ander kan pas, wanneer iemand zijn eigen krachten en kuren kent. Ervaren we een gefrustreerde verbinding, laten we ons eigen aandeel hierin dan eens bekijken. Via kritische introspectie word je op den duur milder voor jezelf. Gnothi seauton. Houdt ons scherp. Geen enkele spiegel die jou in de toekomst wordt voorgehouden, voelt dan nog als een onaangename…
Verrassing! Wie echte verbinding wil, moet zich afhankelijk maken van anderen. Vreemd advies in tijden van vrijheid, ongebondenheid en zelfredzaamheid. Koren op de neoliberale molen. Stop te dolen en creëer inteamiteit! Zoals vrijheid in de beperking schuilt, zo zorgt afhankelijkheid voor een sterkere band en meer productiviteit. Draag eigenaarschap voor samenhang. Weg met het motto Samen voor ons…
Eigen schuld dikke bult? Nee dus. Heerlijk toch? Wanneer we de handen ineenslaan, laten we dingen los. Het ego voorop. Als geen ander controleert en stuurt het ego hoe wij gepercipieerd willen worden. Maar hoe kun je het zoete der verbinding smaken als je volledig regisseert wat een ander van jou te zien krijgt? Dit gevaar schuilt ook in etiketten en functieomschrijvingen. Wie de titel ‘chef’ draagt, dient zich toch zo te gedragen? Daarmee verhult het ego wie wij echt zijn en vergt het veel moed van de ander om daar doorheen te…
Prikken we al datums voor Ceds verbindingssessies? Jazeker. Wat hem betreft, straalt verbinding alomtegenwoordig als zonlicht. De mens doet er echter alles aan om de luiken dicht te doen, de verbinding te verduisteren. Via performance met meerwaarde tracht Muchall elke dichtgeplamuurde muur middels cultuurverandering te slechten. Echt een moment waarop we beseffen: daarom vindt iedereen VERBINDING zo belangrijk.