Ken je het welbekende voorstelrondje? Je bevindt je in een grote groep van (deels) onbekende mensen. Omdat meer dan de helft
elkaar niet kent, vindt iedereen het een goed idee om zichzelf even voor te stellen. “Houd het wel kort s.v.p. en probeer jezelf even in twee zinnen voor te stellen”. Dus…
Opvallend is dat dat advies meestal na de eerste persoon al in de wind geslagen wordt. En dat de introductie niet verloopt zoals wanneer een vriend je introduceert bij één van zijn kennissen. Nee, het voorstelrondje gaat standaard gepaard met een uitgebreid verhaal over wat voor functie je hebt bij het bedrijf waar je voor werkt, wat je al bereikt hebt, waar je op dit moment mee bezig bent, met wie je samenwerkt, voor welke A-klanten je werkt en hoe lang je dat al voor dat bedrijf doet. Ik zeg boeiend!
Ik kan me heerlijk irriteren aan het feit dat iemand dan trots roept dat ze al 3 jaar voor een bepaald bedrijf werkt. Gefeliciteerd! Want wat heb ik aan deze informatie? Is dat interessant-doenerij? Onzekerheid? Of zegt ze gewoon maar iets om iets gezegd te hebben?
Het wordt helemaal grappig als iemand net begonnen is bij een bedrijf. “Hoi, ik ben X en ik werk pas een maandje bij dit bedrijf”. Gevolgd door een smoes dat ze het bedrijf nog niet goed kent, dus dat de mensen aan tafel niet raar moeten opkijken als ze in de komende meeting iets stoms roept. Indek-gedrag, bleghh.
Ik kan me werkelijk waar geen reden bedenken waarom dit nuttige informatie zou zijn voor de tegenpartij. Ikzelf werk al 8 jaar bij Keytoe (chips, nou doe ik het zelf ook), maar kan me niet voorstellen dat door die informatie te delen, ik eerder aardig/meer ervaren/betrouwbaarder/of-wat-dan-ook gevonden zal worden. Sterker nog, ik denk dat er veel nadelen kleven aan deze vorm van introduceren: Als je net een maand bij een bedrijf werkt, of erger nog, net van school komt, krijg je meteen een grote groene stempel met het woord “Rookie” op je voorhoofd geplakt. Door deze informatie te delen creëer je niet meteen een gespreksonderwerp. Bovendien is het ook niet meteen een eerste aanzet voor het werken aan een wederzijdse band met de personen aan de andere kant van de tafel. 1, 2, 5 of 15 jaar, het boeit gewoon niet! Als je zou zeggen wat je passie is, geeft dat veel meer aanleiding voor een vervolg-vraag van de andere kant van de tafel, dan wanneer je vertelt dat je al 1,9 jaar voor Keytoe werkt. Als je al 15+ jaar bij een bedrijf werkt, kan de ander wellicht denken: “zo, die is vastgeroest!” En degene die denkt dat je door te vertellen dat je al 10 jaar voor een bedrijf werkt, indirect kunt opscheppen over je ervaring in het vak, komt ook van een koude kermis thuis. Want wie zegt dat je in die 10 jaar steeds dezelfde functie hebt gehad? Misschien ben je 9,9 van die 10 jaar wel op een hele andere afdeling werkzaam geweest.
Nee, bij Keytoe stellen we ons zo niet meer voor (toch collega’s, lezen jullie mee?). Wij vinden het veel toffer om te vertellen wat onze passie is in ons werk. “Hoi, ik ben Patrick en waar ik van hou is het helpen van klanten om te groeien. Ik doe dat door met cijfertjes te toveren, mooie stukken code te schrijven en altijd proberen de dingen net iets anders. Lekker rebels. ;)”
Kabam, dat is tenminste een introductie, waarin je je passie deelt, en-passant ook meteen een gespreksonderwerp op tafel legt en iets over je persoonlijke drijfveren vertelt. En dat je dat al 8 jaar doet, mag je dan lekker voor jezelf houden.
Ik stel voor dat we allemaal stoppen met het opscheppen over onze aantal jaren werkervaring bij het bedrijf waarin we werken. En dat we onze passie met elkaar gaan delen. Worden die vergaderingen meteen een stuk minder saai! (tijdens het voorstelrondje tenminste, je kan ze natuurlijk ook gewoon afschaffen).