Ofwel 696 uur. Dat is hoe lang ik prospect mocht zijn bij Keytoe. In juni het nieuws gekregen, in september begonnen. Zes maanden geleden. Een avontuur, gevolgd door een verslag en volgende week alweer een presentatie op school. De tijd gaat hard. Heel hard. Dat heb je als je met plezier naar je werk gaat. Mijn laatste week bij Keytoe is een feit. Helaas. Mijn stage in vogelvlucht. Echter; waarom zou ik mijn ervaringen bij Keytoe alleen delen met wat tweedeklassers en beoordelaars, de zoveelste verplichting op school? Waarom niet met anderen die er interesse in tonen? Voor wie wil; mijn stage in vogelvlucht, maar dan met een ommetje:
“De eerste twee maanden heb je nodig om de klanten te leren kennen.”
Iris had volkomen gelijk. Een speurtocht, een strategie-document en een duik in het diepe. Succes! Lastig? Jazeker. Is het te doen? Prima zelfs. Sluit aan bij verschillende meetings en wees duidelijk over wat je wil leren. Gooi er een flinke dosis inzet bij en het vuurtje begint te lopen. Ik merkte dat ik de lat hoog legde voor mezelf. Het liefst wilde ik álles weten van álle klanten om zo snel mogelijk verder te kunnen met de huidige zaakjes. Ik wilde aan de slag! Surprise. Werkte niet. Go with the flow. Geschiedenis van jaren lange werkzaamheden inhalen werd ‘m niet. Gewoon aanhaken op wat nu loopt en vanuit daar verder. Snel genoeg werd ik aangehaakt bij klanten. M’n agenda liep vol en na wat tijd moest ook ik meetings links laten liggen. Ja, ik ben linkshandig. Doet er verder niet toe.
“Je mag je eigen mening best wel wat meer laten horen.”
Ik ben niet iemand die graag op de voorgrond treedt. Ik denk van alles. Ik heb m’n eigen mening en visie. Ik heb de ruimte om van me te laten horen, alleen deed ik dat niet echt. Vooral in het begin niet. Iets wat ik meerdere malen te horen heb gekregen tijdens feedbackmomentjes. Vooral bij de opdrachten met meerdere belanghebbenden kreeg ik het lastig. Dat lopende vuurtje maakte het iets warmer onder m’n voeten. Ik, een mak lammetje, volgde iedere wens die de klant en mijn kollega’s intern hadden. Surprise. Werkte niet. Actie ondernemen. Koppen bij elkaar. Eén richting inslaan en stoppen met uitwaaieren. Concretiseren die handel. Alleen kwam mijn eigen mening daar nog steeds niet echt naar voren. Blijft een lastig iets om voor jezelf op te komen, als je het iedereen graag naar z’n zin maakt. Hoe ik dat ga aanpakken? Heel eerlijk; geen idee. Als ik het ergens totaal niet mee eens ben, kan ik zonder enige moeite flink beginnen te zeiken. In ieder geval betreft m’n persoonlijke leventje. Vanuit dat perspectief lijkt het dus juist positief dat ik niet overal iets van vond.
“Maandag de 13e lever je je eindverslag op.”
O… Juist. School. Dat was er ook nog, inderdaad. Hoe ik dat kon vergeten? Ik hoorde er bij. Ik was één van de kollega’s die iedere werkdag in de werkruimte van de Keytoe Kollega zat. Vaak ben ik een ster in multitasken en efficiëntie. Echter; vaak verdiep ik mij ook wel eens in een impuls-hobby (dat is vanaf nu een woord) waar ik later niks meer mee doe en belangrijker; focus ik mij volledig op één ding tegelijk. Zo liepen school en stage niet echt parallel. Meer een beetje kriskras. Surprise. Werkte niet. Again. Ik was zo bezig met de to-do’s vanuit Keytoe, dat ik die vanuit school vergat. Alles voelde alsof ik volledig in dienst was. Niets alleen maar koffie halen en de kleine rot taken in je schoot geworpen krijgen. Waarschijnlijk denken veel mensen dat dat het lot van een stagiair is en ernstig genoeg is dat in sommige gevallen ook zo. Ik kreeg de verantwoordelijkheid, de sleutel, de financiële overzichten en het vertrouwen. Een enorm verschil met wat ik gewend was.
“Je hebt Keytoe-bloed in je.”
Dat Keytoe zelfs de samenstelling van je bloed kan veranderen… Of zat het altijd al in me? Vroeger was ik nogal terughoudend in het vragen van hulp. Surprise. Werkte niet. Inmiddels heb ik geleerd dat je samen veel verder komt. Waarschijnlijk haalt iedereen hier het beste in me naar boven. Óf ik ben extreem gemotiveerd geraakt om het beste in mezelf naar boven te halen. Ik denk dat dat hetgeen is wat de Kollega zo bijzonder maakt. Iedereen krijgt hier de verantwoording en in plaats van die te pakken, wordt ‘ie gegrepen. Omdat het moet? Sure… Het zal moeten, maar niet met het moeten als motivatie. Iedereen hier wíl groeien. Voor zichzelf en voor de groep. Je bent verantwoordelijk voor en onderdeel van dat grotere geheel en dus heb je er zelf ook baat bij. Gaat die groei dan altijd soepel? Ach, iedereen heeft wel eens last van groeipijntjes.
“Jij hebt een goede en leerzame stage gelopen, met als resultaat…”
…veel ontwikkeling, vooral op persoonlijk gebied. Deze quote komt uit een mail, verzonden door school. Mijn houding is inmiddels zo erg veranderd dat ik geneigd ben te zeggen: “Ik maak zelf wel uit hoe goed en leerzaam mijn stage was”, maar ik ben het er mee eens. En zoals je eerder kon lezen, houd ik dan meestal mijn mond. Voordat mijn reis begon werd mij duidelijk gemaakt dat ik bij terugkomst één vraag kon verwachten: “Wat heb je nou geleerd?”. Het is de eerste keer dat ik me kon mengen tussen diverse disciplines en vakgebieden en jemig, wat leer je daar een hoop van. Je deelt je eigen kennis en neemt andere kennis tot je. Kennis die mijn opleiding me niet kan geven. Toch zal ik, net als iedereen, antwoorden met hoe vet het avontuur was en zou ik alle leuke momenten willen delen. Maar laat ik kritisch blijven op mezelf, iets wat altijd van me verwacht wordt. Wat heb ik geleerd? Soms moet je even stil gaan staan. Kijk jezelf aan via een plas of zo (die zijn er genoeg met deze herfstachtige regenbuien) en kijk dan niet alleen naar wat beter zou kunnen. Kijk ook eens naar hetgeen wat je goed doet. Leer van je fouten, maar pak die er niet als eerste bij. Kijk eerst eens naar waar je goed in bent, wat je ligt. Bouw vanuit daar uit en je bereikt het onmogelijke. Wel belangrijk dat je dan weer doorloopt. Anders sta je ter plekke te verregenen. Met stilstaan bereik je niets, maar soms is het wel nodig om door te kunnen.
En dan nog eventjes gericht op iedereen die het zes maanden met mij heeft weten uit te houden: Lieve kollega’s, dank voor de geweldige ervaring en het enorme vertrouwen. Surprise. Het werkte.