Onderstaand bericht moest mij van het hart. Een kleine week na de vliegramp. Het is geen relevante content voor onze digitale lezers, maar de boodschap is voor iedereen die het horen wil. Gebruik het ten goede.
Er is geen land waarin ik liever woon. Er is geen land waar ik trotser op zou kunnen zijn dan op ons Nederland. Er is geen land als ons land waarin zoveel verbroedering aan het daglicht komt na tragische tegenslagen, zoals nu de ramp van 17 juli.
Iedereen voelt mee, ongeacht leeftijd, geloof, afkomst. En je voelt de pijn zo hard, omdat je Nederlander bent. Je verliest landgenoten. Zoveel tegelijk.
Mensen die je zelf kent of die bekend zijn voor anderen. Maar ook als je een van de slachtoffers of nabestaanden niet in je nabije omgeving kent, voel je pijn. Want de slachtoffers zijn als wij; liefdevol, eigenzinnig en goed van hart.
1 op de 86.000 inwoners van Nederland is in één klap gestorven. En met hen, op z’n minst een stukje van de overige 85.999 Nederlanders. We zijn het aan onze stand verplicht om de slachtoffers van de vliegramp, maar ook niet te vergeten van voorgaande tragische gebeurtenissen, te eren met blijvende saamhorigheid.
Zo krachtig als we met z’n allen stelling nemen tegen de oorzaken van de ramp en de gang van zaken rondom de berging, zo krachtig moeten we blijven ageren tegen onrecht. Wij Nederlanders zijn klein in omvang als totaal, maar zolang als we leven zijn we in staat geweest betekenisvol te zijn als geen ander land ter wereld per hoofd van de bevolking.
Zo lang we nooit vergeten hoe groot het onrecht is dat de slachtoffers en hun nabestaanden is aangedaan, en zolang we de ontstane saamhorigheid vasthouden, zijn wij het krachtige Nederland dat in staat is tot het brengen van verandering.
Laten we daarom vandaag nog per direct stoppen met stigmatisering van welke afkomst, religie of geaardheid dan ook. Als iedereen zich beseft dat het feit dat je Nederlander bent een lot uit de loterij is, dan ga je het lot wat beter koesteren. En jouw lot is een beter lot dan dat van de slachtoffers.
Koester elkaar dus! Als we niet bereid zijn om het voor onze kinderen te doen, doe het dan voor de slachtoffers en nabestaanden. Dat verdienen ze na het onrecht dat hen is aangedaan.
Leve de koning.