Dat is een boodschap die me altijd bij blijft van Center Parcs. Het zal nu wel andere messaging zijn die de boventoon voert, maar: ik heb er naar geluisterd. Een maand geleden ben ik met mijn familie naar een huisje in het groen geweest. En na alle drukte en hectiek van ondernemerschap werd ik geadviseerd door relaties om mijn telefoon thuis te laten.
Check. Hoe me dat beviel omschrijf ik hier kort, speciaal voor Ruud Peper (fijne klantrelatie). Ter inspiratie. Dus Ruud, hierna doe jij het ook.
De wifi in een huisje is niet best. Ook al betaal je 25 euro voor twee wifi-kaarten (aardig verdienen voor KPN overigens). Mijn vrouw en moeder hebben, ik geloof, tien keer per dag gezegd: ‘mijn wifi doet het niet’. Da’s frustrerend. Had ik geen last van. Ik las een boek. Het eerste boek in een jaar. Want lezen thuis is er niet meer van gekomen. Ik ben of aan het werk, of aan het ‘iPhonen’. Ik lees genoeg, maar dan internetvoer. Dat kon niet die week.
Ik was vergeten hoe ontspannend lezen is. Ik ben de helft van de keren in slaap gevallen na een kwartier lezen. Niet omdat het een saai boek was overigens. Daarover later meer. Ik had geen frustraties dus en ik kon weer eens iets doen wat ik lang niet gedaan had. What else? Ik zag alles. Een vogel buiten, de herten in ‘onze tuin’, het truttige programma Bed & Breakfast (of hoe het anders heet), de trage bromvlieg op het raam, het neuspeuteren van mijn vader en het immens blij zijn van mijn zoontje Jones met twee simpele stenen.
Ik klink misschien als een oude trut, dat was ik ook een beetje die paar dagen. Geen enkele prikkel behalve alles wat daar in het huisje en de omgeving was. Geen notificaties, geen FB, geen mail, geen banksaldo-checks, geen facturatie-overzicht, geen stomme Dumpert-filmpjes en het AD heb ik een keer fysiek gelezen ipv op de iPhone. Het voelde als terug in de tijd. En daar zit het ‘m: oude lul. Maar ik ga het vaker doen!!
En wat betreft terug in de tijd. Vooruitgang is waar wij ons bij Keytoe in het extreme mee bezig houden, maar een paar keer terugkijken naar de basiswaarden van enerzijds het gewone leven en anderzijds het ‘waarom’ van onze zaak, is super waardevol. Wat daar aan bijdroeg was het boek dat ik las. Die kreeg ik van mijn goede vriend Jasper Munier (beter gezegd, het was een kadootje voor Jones – maar ik heb ‘m opengemaakt). Het was het boek ‘Steen voor Steen’ over LEGO. De opkomst, bijna ondergang en de wederopstanding van LEGO. De kleine parallel met het thuislaten van mijn telefoon: het stelde me in staat om terug te kijken naar de basis. LEGO keek altijd vooruit, soms extreem, te extreem en ontwikkelde zich écht toen ze weer dicht bij zichzelf bleven.
Dus áls je dan je telefoon thuislaat Ruud; neem dan dat boek mee.